بازخوانی نصایح امام به شهید رجایی؛ رأی 13 میلیونی و سنگینی مسئولیت

به گزارش همشهری آنلاین، متن کامل سخنرانی امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری شهید رجایی در پی آمده است. این متن برگرفته از کتاب «صحیفه نور» است. امام خمینی (ره) این سخنرانی را در یازدهم مرداد ماه 1360 انجام داده است.

«من آنچه که لازم است به طور نصیحت به آقای رئیس‌جمهور و به همه دست‌اندرکاران جمهوری اسلامی از لشکری و کشوری عرض کنم این است که آنچه که به سر انسان می‌آید از خیر و شر، از خود آدم است. آنچه که انسان را به مراتب عالی انسانیت می‌رساند کوشش خود انسان و آنچه که انسان را به تباهی در دنیا و آخرت می‌کشد خود انسان و اعمال خود انسان است. ما خودمان را اگر توانستیم اصلاح کنیم، کنترل کنیم و تربیت کنیم خودمان را، مراقبت کنیم از خودمان، در همه امور موفق خواهیم شد. ما نباید نگران این باشیم که مبادا شکست بخوریم، باید نگران باشیم که مبادا به تکلیف عمل نکنیم. نگرانی از خود ماست. اگر ما به تکالیفی که خدای تبارک و تعالی برای ما تعیین فرموده است عمل بکنیم، باکی از این نداریم که شکست بخوریم، چه از شرق و چه از غرب و چه داخل و چه خارج و اگر به تکالیف خودمان عمل نکنیم، شکست‌خورده هستیم. خودمان، خودمان را شکست دادیم. امروز باید همانطوری که در سابق به رئیس‌جمهور سابق بعضی مطالب را تذکر دادم، به آقای رجائی هم تذکراتی بدهم. قضیه مقام و ریاست هر چه باشد، این وقتی که نظر انسان یک نظر محدود دنیائی باشد، این مقامات، انسان را از خودش بیخود می‌کند، اینها را مقام می‌داند. 

ما اگر بندگی خدا را بپذیریم و قلب ما منور بشود به نور بندگی خدا و عبودیت، این امر ناچیزی که به حساب در عالم نمی‌آید، در ما تاثیر نباید بکند. شما دیروز نخست‌وزیر بودید و پریروز وزیر بودید و قبل از او معلم بودید و قبل از او هم یک شاگردی بودید و بعد از این هم معلوم نیست کی از اینجا بروید، ممکن است خدای نخواسته همین حالا که بیرون رفتید یا همین حالا یک بمبی اینجا باز منفجر بشود و فاتحه همه را بخوانند. وقتی مطلب این است چرا باید انسان قبل از ریاست‌جمهور و بعدش فرق بکند مگر ریاست‌جمهور چه هست، کسی که دلش به نور توحید روشن است، مگر عالم چه هست، همه عالم چه هست، همه عالم در مقابل عظمت خدای تبارک و تعالی چیزی نیست. اگر دیدید که این مقامی که خدای تبارک و تعالی مردم را دل‌شان را متوجه کرده است به شما و به شما داده‌اند، این مقام شما را محکوم خودش می‌کند و شما مرکوب او و او راکب شما هست، بروید خودتان را تصفیه کنید و بدانید این را که با دست خودتان خدای نخواسته خودتان را در دنیا و آخرت تباه نکنید. خدای تبارک و تعالی حاضر است، همه این عالم در محضر حق تعالی است و تمام خطرات قلبی ما و تمام لحظات عمر ما و تمام آنچه که در باطن ما می‌گذرد، در مغز ما می‌گذرد در محضر حق تعالی است و ما باید برگردیم به محضر حق تعالی و آنجا در آن محضر دیگر حساب پس بدهیم. هر چه آراء زیادتر باشد مسوولیت زیادتر است. اگر آراء شما پنج میلیون بود، مسئولیت‌تان کمتر بود، حالا که سیزده میلیون بیشتر است مسئولیت شما حجمش زیادتر است، برای اینکه شما جواب یکی یکی از این افرادی که به شما رأی دادند و شما را به عنوان رئیس‌جمهور اسلام، رئیس‌جمهوری کشور اسلامی تعیین کردند، هر یک از اینها فردا می‌آیند شما را می‌گیرند، جواب از شما می‌خواهند، من شما را تعیین کردم رئیس‌جمهوری اسلامی باشید و اسلام را در این کشور تائید کنید و پیاده کنید و خدای نخواسته شما نکردید. اقلاً حدود سیزده میلیون و هزار و چند صد نفر می‌آیند سراغ شما و شما ببینید که می‌توانید جواب این را پیش خدا بدهید. این جمعیتی که آنجا در حساب جمع شدند و از شما بازخواست می‌کنند، اگر می‌توانید، جواب بدهید و نمی‌توانید و ما هیچ نمی‌توانیم.

 باید بنا، بر این بگذارید که دیروز شما و امروزتان با هم فرقی نداشته باشد، هر دو برای خدمت به این مردم، اینهائی که زحمت کشیدند و جان دادند، مال دادند، رنج کشیدند و شما آقایان را به این مقام رساندند. اگر هر یک از ما تخطی کنیم از آن خواستی که ملت دارد و آن خواستش اسلام است و احکام اسلام، اگر هر یک از ما تخطی کنیم، علاوه بر آنکه در محضر خدای تبارک و تعالی در آن روزی که همه وارد می‌شوند و حساب است در کار، جوابی نداریم، همین مردم هم در همین جا به حساب می‌رسند، اینها نمی‌گذارند که، آن حسابش علیحده، همین مردم در همین جا شمائی که الان به مقام ریاست‌جمهور رسیدید اگر فردا خدای نخواسته تخطی کنید از آن راهی که راه ملت است و راهی که اسلام پیش پای همه ما گذاشته است، همین سیزده میلیون و زیادتر که به شما رأی دادند و اعتماد به شما کردند برمی‌گردند. خداوند تبارک و تعالی مهیا نکرده یک چیزی را که ماورای خود ما به ما بدهند، همه اینها آنی است که ما خودمان به دست خودمان تهیه می‌کنیم و به آن می‌رسیم، اعمال ماست رد به ما می‌شود. شاید چندین آیه در قرآن کریم به این معنا اشاره بفرماید که این اعمال خودتان است، شما، از خارج به شما هیچ چیز نرسیده است.

باید شما توجه کنید که مسئولیت شما از باب اینکه آراء‌تان خیلی زیاد است مسئولیت‌تان خیلی زیاد است. این اسلامی که با خون اولیا و بزرگان به دست ما سپرده شده است و الآن ما مسوول او هستیم، این اسلام را ما باید به نسل آتیه برسانیم. یک روزی بود که ما بعضی‌مان عذر داشتیم یا همه‌مان، که نمی‌گذارند که ما عمل کنیم به اسلام. در رژیم سابق، خوب، خیلی‌ها می‌گفتند که از ما نمی‌آید، اگر می‌آمد، می‌کردیم. امروز اینطور نیست، امروز دست همه باز است. مجلس دستش باز است و هیچ کس آقا بالا سر او نیست. دولت هم دستش باز است و مجلس هم تاییدش می‌کند. رئیس‌جمهور هم دستش باز است و ملت تاییدش کرده‌اند. هیچ عذری برای ما نیست امروز. شما باید برای این پابرهنه‌ها و مستضعفین که در طول تاریخ به استضعاف کشیده شده بودند و اینها را به حساب نمی‌آوردند و فقط آن طبقه بالا را راضی نگاه می‌داشتند و به اصطلاح کدخدا را می‌دیدند و ده را می‌چاپیدند، شما باید توجه‌تان به این توده‌های مستضعفی که با زحمت خودشان و رنج خودشان الآن در جبهه‌ها مشغول فداکاری هستند که خداوند تأییدشان کند و در پشت جبهه هم مشغول فداکاری هستند و مستضعفند، آن بالاها اینها را ضعیف شمارند و می‌شمردند و اینها به حساب نمی‌آمدند و در رژیم سابق برای اینها کاری نشده بود، برای اینها کار کنید. قانع نشوید به اینکه بعضی جاها کار شده است، می‌دانم شده است، خیلی هم شده است اما نباید قانع شد، باید همه دست به دست هم بدهید که انشاء الله برای اینها یک زندگی مرفهی، یک وضع صحیحی پیش بیاید، درست بشود. اگر نبودند این مردم، شما هم شاید حالا در حبس بودید و آن زجرها را می‌کشیدید، دیگران هم که متعهد بودند، آنها هم در حبس بودند یا در جاهای دیگری. این ملت حق دارد، شما، دست شما را گرفته آورده این بالا نشانده، شما باید خدمت کنید به این مردم. شما، ما، همه باید خدمتگزار اینها باشیم و شرافت همه ما به این است که خدمت به خلق خدا بکنیم، اینها بندگان خدا هستند. خدای تبارک و تعالی علاقه دارد به این بندگان و ما مسئولیم باید خدمت بکنیم. من از خدای تبارک و تعالی استدعا می‌کنم که شما را موفق کند به اینکه خدمت بکنید به این خلق و همه کسانی که دست اندر کار هستند.»